İnziva
Umutsuz bir gece vakti
Ansızın girdin kalbime.
İliklerimde hissettim seni
Titreyip inledim sessizse
Yakamozlara kaçtım,
Yalnızlıklara sığındım bu gece.
Kollarımı güllere açtım
Yıldızlar aktı içimden
Yıldızlar ki, gözlerimdir doğum yerleri
İçimi yaktı gizli aşkın
Aşkın ki gizemdir kalbimde.
İbrahim gibi attılar beni ateşe,
Ateş ki özgürlüğü tutuşturdu içimde.
Mahşerin ortasında yalnızlığı yaşadım,
Yalnızlık ki çoğalttı yüreğimi.
Benden kopardılar seni
Aç ve susuz kaldığımı hissettim.
Sen ki resmin ve hayalinde bile aşk vardı.
Sen ki çağlayan bir ırmaktın kurak topraklarda
Sen ki altın bir duyguydun çürümüş bu kentte.
Ansızın bir fırtına gelir,
Her şeyi söküp alır içimden
Hüzün yağar umut olur
Sarp duyguların ardından
İşrak vaktinde güneş bakar, büyüler beni.
Toprak yeşerir, bir orman patlak verir içimde.
Gecenin vaktine tutundum,
Bıraksam uçuruma düşerim.
