Karıncalara teslim oluyor zamana
Yağmur yağarken, sular köpürmeden önce
Ezan okunurken, köpekler havlamadan önce,
Evler uyanmadan, şafak sökmeden şehrin üzerinden
Evler uyanmadan şafak sökmez şehrin üzerinden
Yetmiyor yaşadığım bu zaman bana
Eyvah, yetmiyor seni anlamaya, seni yaşamaya zaman
Anlamını bilmiyor, tadını bilmiyor kimse
Bir kuyuya düşer gibi düştüm hayatın kuytu bir yerine
Ne zaman dönerim kendime, yurduma?
Ne zaman döner kendi yurduna sular?
Kök saldı hayatıma acılar
Ar damarı çatlamış bu yerde
Kök aldı benden acılar
Ayrık otları kaplamış artık şimdi her yanımı
Sülük gibi emdi kanımı
Bir ayrılık kopardı hayatı toprağından
Mevsimler gelir, sular gelir, zaman gelir geçer,
Yerini tutmaz hiçbir şey içimde
Artık yılları yaşıyoruz artık paslanmış bu zamanda
Eyvah, duymuyor kimse çığlıklarını çocukların
Eyvah zulme akraba olmuş herkes, bu akbabalar çağında,
En güzel seni anlatır bana zaman katmerli bir hüzünle
Sular köpürmeden, yağmur yağmadan
Köpekler havlamadan ezan okunurken
İnsan uyanmadan, dolmadan hınca hınçla
Şafak sökmez şehrin üzerinden
İnsan anlamaz acı dolduğu zaman zamana
